تنهایم!
تنهاتر از هر کسی
اطرافم پر است از آدمکان عروسکی
اما کجاست کسی که بفهمد مرا؟
این تلخ است خداوندا
این خیلی تلخ است
اسیرم در این گوشه از هستی ات
مرا دریاب
مرا که گوشه ای از آفربده هایت هستم
خدایا!
بندگانت شادمانند از این زندگی
پس من چرا شادی نمیبینم
خدایا!
چرا مرا اینگونه خلق کردی؟
چرا مرا آدمکی عروسکی نیافریدی که چنین عذاب نکشم؟
گناه من چیست؟
تو غریبی
من از تو غریب نر
چه کنم با این غربت؟
چه کنم؟
نه راهی به جلو دارم به پلی که برگردم
این من وراه نرفته ای و پایی خسته و کوله باری پر از خالی
خدابا!
بر من ببار از هر چه داری
بدبختی و مصیبت و درد و دل تنگی
همه را تحمل میکنم
به خاطر تو
چا ره ای در خود نمیبینم جز صبر
عمری است که آموخته ام ار چیزهایی که دوستشان دارم و بدست نمیاورم فاتحه بخوانم
خدایا!
مرا که فراموش کرده ای
فراموش کرده ای بنده مصیبت زده ای داری در کنج این برهوت هستی
اما مهم نیست
من که تورا فراموش نکرده ام
من هیچوقت تورا فراموش نکرده ام
هیچوقت
دلم خوش است به اینکه حداقل تورا دارم
هرموقع دلتنگم میدانم
راه آسمان همیشه باز است
51384 بازدید
20 بازدید امروز
4 بازدید دیروز
164 بازدید یک هفته گذشته
Powered by Gegli Social Network (Gohardasht.com)
Copyright ©2003-2024 Gegli Social Network (Gohardasht) - All Rights Reserved
Developed by Dr. Mohammad Hajarian